Deze installatie bestaat uit een veertiental hangende objecten met als inspiratiebron het werk van Piet Mondriaan. Vanuit mijn persoonlijke bewondering voor deze kunstenaar groeide het idee om voor deze ruimte een aantal kleine objecten te maken die samen een groter geheel vormen. Het lijnenspel, de kleur en vooral de beweging maken het voor de kijker tot een voortdurend veranderende compositie, waar licht en schaduw ook deel van uitmaken.
De strikte beperking van kleur, en vooral het wit-zwarte maken het tot een minimalistisch en speels gegeven waar de toeschouwer de vrijheid geniet er inhoud en interpretatie aan te geven.
Hopelijk ontstaat er, zoals ik het zelf bij Mondriaan ervaar, een aantrekking en poging tot ontrafeling, maar vooral een esthetische liefde.
