Symfonie van het Lichaam is een korte dansfilm met (volgens de Volkskrant) de “aanstormende flamencogod” Eduardo Guerrero en zanger/saxofonist Antonio Lizana.  Het is een ode aan het vermogen van het lichaam om ruimte te claimen in de overdonderende architectuur van Rotterdam.

Flamencodanser Eduardo Guerrero en flamencozanger & saxofonist Antonio Lizana dagen elkaar uit met hun eigen interpretatie van de ruimte in ritmes en melodieën. “Architectuur is bevroren muziek” zei Goethe. Als architectuur bevroren muziek is, is muziek gesmolten architectuur. Het Centraal Station van Rotterdam krijgt op diverse “gesmolten” muzikale interpretaties van zijn vormgeving. Het is een soundscape die soms melodisch, soms abstract klinkt en die dicht bij eigen geluiden van het station staat.

Toegang is gratis, voor deze voorstelling is geen reservatie nodig, maar vol is vol…