Deze kalligraffiti brengt veel dingen bijeen…

Heden en verleden: in de Sint-Baafsabdij zijn in de middeleeuwen vele kalligrafieën gemaakt, meer bepaald in het scriptorium waarvan nu nog slechts de ruwe contouren zichtbaar zijn. Nu doen we dat dus opnieuw, 200 meter meer naar het zuiden. In de linkerkolom zie je een stukje uit een graduale, een boek met gezangen voor de mis, uit de 15de eeuw gemaakt in en voor de Sint-Baafsabdij.

Latijnse én Arabische kalligrafie of schoonschrift: een statement op zich in een tijd van spanningen en misverstanden tussen Oost en West.

Elitair en volks: kalligrafie die eerder in omgevingen van hoge cultuur plaatsvond, en graffiti die een street art, en dus van het volk is.

Inhoud en vorm: we vroegen buurtbewoners om met één woord deze plek in Gent te typeren – meteen waren er een hele resem woorden – waarmee de kunstenaars Lennert Gavel en Dema One dan aan de slag gingen. Ze kozen voor:

• begankenis, een plek waar veel passage is, en inderdaad onder de herberg ‘stromen’ voortdurend mensen;
• roots (jodor), dat onder meer verwijst naar het feit dat Gent op deze plek is ontstaan en dat de Buren belang hechten aan die oude wortels;
• rust, verwijzend naar de sereniteit van de abdijsite;
• courage, heel specifiek verbonden met de herberg als een stek die mensen moed inspreekt in tijden van corona maar ook in andere tijden;
• en tenslotte ook verbondenheid, het onnoemlijke aantal activiteiten dat de Buren van de Abdij in hun 14 jaar werking hebben georganiseerd. Activiteiten die mensen verbinden.

Tot slot is als een koppelteken in het werk: de Arabisch aandoende krullen waarmee Jan Van Eyck zijn handtekening in zijn portret van het echtpaar Arnolfini versierde. Daarmee knipoogt deze kalligraffiti naar de ruimere tentoonstelling ‘Wollah! Van Eyck Was Here. Lamb of God.’

Kalligraffiti is de vrucht van een samenwerking tussen VOEM (Vereniging voor de Ontplooiing en Emancipatie van Moslims) en Buren van de Abdij.